8 stycznia 2024 r. w wieku 93 lat zmarł Jan Bieniecki – ostatni supraski przedstawiciel Związku Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników.
Rodzina Bienieckich była związana z Supraślem od ponad stu lat. Z małżeństwa Stanisława i Marianny z d. Żelejko urodziło się pięcioro dzieci – dwie córki i trzech synów, z których najmłodszym był właśnie Jan (ur. 1931 r.). Rodzice wychowali ich w duchu polskości i patriotyzmu. Nie dziwi zatem, że podczas II wojny światowej starsi bracia pana Jana zaangażowali się w działalność podziemia niepodległościowego na terenie Supraśla. Zenon Bieniecki został za to aresztowany przez NKWD w 1944 r. i trzy lata spędził w sowieckim łagrze, natomiast Ryszard Bieniecki ps. „Ryś” walczył w partyzantce antykomunistycznej i ujawnił się dopiero w 1947 r.
Jan Bieniecki zaraz po zakończeniu wojny wstąpił do harcerstwa, pełniąc przez pewien czas funkcję zastępowego w supraskiej drużynie im. Zawiszy Czarnego. Już wtedy był inwigilowany przez Urząd Bezpieczeństwa i przesłuchiwany w związku z działalnością harcerzy na terenie miasta. Chociaż sam nie był zaangażowany w żadną nielegalną działalność, to z punktu widzenia władz komunistycznych należał do rodziny „wrogów ludu”, więc na początku lat 50. został wcielony do tzw. Wojskowych Batalionów Górniczych. Były to specjalne jednostki przeznaczone dla „politycznie i klasowo obciążonych”, czyli tych, których uznano za wrogów systemu stalinowskiego. Ludzie ci formalnie pełnili służbę jako żołnierze, tyle że zamiast karabinu ich narzędziem miał być kilof i łopata, a zamiast koszar czekały ich ciemne korytarze kopalnianych szybów na Śląsku. Komunistom nie zależało na ich życiu, więc nie dbali o staranne przeszkolenie ani wyposażenie rekrutów, toteż często dochodziło do wypadków – także śmiertelnych. Pan Jan przepracował dwa lata w kopalni węgla w Bytomiu. Wrócił do domu niedługo po śmierci Stalina.
W latach 90. powołano Związek Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników. Jan Bieniecki był aktywnym członkiem białostockiego oddziału tegoż zrzeszenia i wielokrotnie brał udział w różnych obchodach rocznicowych. Mieszkańcy naszego miasta z pewnością wielokrotnie widzieli starszego pana w mundurze, który pomimo upływu lat regularnie zjawiał się na uroczystościach patriotycznych pod pomnikiem Orła Białego. Był także obecny podczas ostatnich obchodów Święta Odzyskania Niepodległości. Aktywny niemal do końca, odszedł po krótkiej chorobie w poniedziałek 8 stycznia br. Pomódlmy się za jego duszę, by znalazła wieczny spokój w Niebie.
AZ
